Op 2 september 1925 trouwde Jacob Sparreboom met de Rotterdamse Janna Rietveld. Jacob Sparreboom was machinist-monteur op een schip. Ik stel me dan ook zo voor dat Jacob en Janna elkaar ontmoet hebben in de Rotterdamse haven.
Trouwfoto Jacob en Janna Sparreboom
Met de Nieuwe Waterweg was Rotterdam ook in die tijd al een echte havenstad. De grote Rotterdamse Droogdok Maatschappij NV was al uitgegroeid tot een enorme scheepswerf. De haven was na de Eerste Wereldoorlog al uitgegroeid tot de aanlegsteiger van West-Europa’. Dit zorgde voor veel werkgelegenheid. Toch gooide Sparreboom, nadat hij zijn oog had laten vallen op Janna Rietveld het roer om. Hij verruilde het ruime sop voor een plek aan de wal. Als monteur vond hij werk in een tricotfabriek van Edmond Hertzberger waardoor Sparreboom iedere avond thuis kon zijn. Het gezin was voor hem heel belangrijk. Zeker toen het jonge stel drie jaar na hun huwelijksdag een dochter kregen: Geertruij Dirkje. Nog drie jaar later werd zoon Jan geboren. Sparreboom voelde zich een rijk man hoewel het financieel geen grote weelde was. Zijn werkgever, een Joodse textielmagnaat, bood hem zekerheid in de fabriek die gevestigd was aan de Goudsesingel. Maar het familiegeluk was Sparreboom niet gegund. Op 3 augustus 1935 overleed zijn vrouw na een ernstig ziekbed. Hij was genoodzaakt om zijn twee kinderen bij familie onder te brengen.
Ondertussen ging de economie achteruit; de crisisjaren begonnen. Ook was er angst voor de oorlog. Sparreboom wilde zo snel mogelijk zijn kinderen weer bij zich houden en een tweede vrouw diende zich aan. Ook besloot hij te solliciteren op een vacature in Ermelo en nadat hij aangenomen was verhuisde het gezin naar de Veluwe. Sparreboom hoopte hier rust te vinden. De monteur had een vooruitziende blik want in 1940 werd de tricotfabriek waar hij jaren werkzaam was gebombardeerd. Alle bebouwing aan de Goudsesingel was in één klap verloren. Op Veldwijk in Ermelo merkte men op dat moment nog nauwelijks van de oorlogsperikelen.
Het verhaal eindigt triest omdat Jacob Sparreboom vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog tijdens een voedseltransport beschoten wordt en om het leven komt. De twee kinderen blijven achter bij hun stiefmoeder. Het hele verhaal staat te lezen in het boek ‘Grafstenen krijgen een gezicht’.
Grafstenen krijgen een gezicht 